- Διοκλητιανός
- (Σάλωνα Δαλματίας 243 – 313 μ.Χ.). Ρωμαίος αυτοκράτορας (284-305). Καταγόταν από την Ιλλυρία. Ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τον στρατό στη Νικομήδεια, όπου αργότερα έχτισε ανάκτορα και μετέφερε την έδρα του, καθώς θεώρησε πιο πρόσφορο για την απολυταρχική του πολιτική το έδαφος της Ανατολής, έδρας της αντιδραστικής γερουσίας, από τη Ρώμη. Ο Δ. ανέλαβε την εξουσία την εποχή της μεγάλης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης και της πολιτικής και στρατιωτικής αναρχίας, όταν το κράτος ήταν έρμαιο στα χέρια του στρατού. Έθεσε ως στόχο του να λύσει τα μεγάλα προβλήματα της αυτοκρατορίας, όπως το πρόβλημα της διαδοχής του αυτοκρατορικού θρόνου που είχε εγκαταλειφθεί στη διάθεση των λεγεώνων, της εξασφάλισης των συνόρων, της αναδιοργάνωσης του διοικητικού και οικονομικού συστήματος.
Η εισαγωγή του συστήματος της τετραρχίας, το οποίο θεωρούσε ως το αποτελεσματικότερο για την αντιμετώπιση των εξωτερικών εχθρών αλλά και των εσωτερικών επαναστάσεων, καθιέρωσε την ανάθεση της αυτοκρατορικής εξουσίας σε δύο αυγούστους και δύο καίσαρες που εκλέγονταν από τους αυγούστους και ήταν οι μέλλοντες διάδοχοί τους. Η αυτοκρατορία χωρίστηκε σε δύο μεγαλύτερα και δύο μικρότερα τμήματα, στα oποία είχαν την ευθύνη της διοίκησης και της εποπτείας των συνόρων αντίστοιχα οι δύο αύγουστοι και οι δύο καίσαρες. Ο Δ. ανέλαβε το ανατολικό τμήμα με πρωτεύουσα τη Νικομήδεια, ενώ συγχρόνως διατήρησε το προνόμιο του ανώτατου ρυθμιστή των ζητημάτων της αυτοκρατορίας. Στον καίσαρά του, Γαλέριο, ανέθεσε τη διοίκηση της Πανονίας, με έδρα το Σίρμιο. Το δυτικό τμήμα με πρωτεύουσα το Μιλάνο ανέλαβε ο αύγουστος Μαξιμιανός· στον καίσαρά του, Κωνστάντιο, ανέθεσε τη Γαλατία, με έδρα τους Τρεβήρους. Παράλληλα ο Δ. αναδιοργάνωσε τη διοίκηση. Διαίρεσε την αυτοκρατορία σε δώδεκα διοικήσεις, τις οποίες υποδιαίρεσε σε 101 επαρχίες, αποφεύγοντας έτσι τον κίνδυνο απόκτησης μεγάλης ισχύος από τους υπαλλήλους. Συγχρόνως εγκαινίασε τον διαχωρισμό της πολιτικής από τη στρατιωτική εξουσία, μέτρο που ολοκλήρωσε αργότερα o Μέγας Κωνσταντίνος. Επανέφερε την πειθαρχία στον στρατό, οχύρωσε συστηματικότερα τα σύνορα και αύξησε τον στρατό για την καλύτερη φύλαξή τους. Η αύξηση του στρατού τον ανάγκασε να αυξήσει και τους φόρους, γεγονός που είχε βαρύτερο αντίκτυπο στους αγρότες, η θέση των οποίων επιδεινώθηκε. Για την αντιμετώπιση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης έλαβε και διάφορα αναγκαστικά μέτρα· για παράδειγμα, επέβαλε στα παιδιά να ακολουθούν το πατρικό επάγγελμα με το διάταγμα περί αναγκαστικών τιμών (de pretiis), όρισε τις ανώτατες τιμές των εμπορευμάτων και τους ανώτατους μισθούς κλπ. Οι απολυταρχικές του αρχές τον ώθησαν στην οργάνωση των συστηματικότερων διωγμών εναντίον των χριστιανών, τους οποίους θεωρούσε διχαστικό και επικίνδυνο στοιχείο για το κράτος.
Το 305, συνειδητοποιώντας ίσως ότι τα μέτρα που έλαβε για την αναδιοργάνωση του κράτους δεν οδήγησαν στην πραγματοποίηση των σκοπών του, παραιτήθηκε και υποχρέωσε και τον Μαξιμιανό να κάνει το ίδιο. Αποσύρθηκε στα Σάλωνα της Δαλματίας όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Με το όνομά του συνδέονται, μεταξύ των άλλων, οι θέρμες της Ρώμης (θέρμες του Δ.) και τα ανάκτορα των Σαλώνων (σημερινό Σπλιτ της Κροατίας).
Ο Διοκλητιανός σε ρωμαϊκό νόμισμα του 3ου αι. μ.Χ.
Οι θέρμες του Διοκλητιανού στη Ρώμη. Το επιβλητικό αυτό συγκρότημα, που χωρούσε πάνω από τρεις χιλιάδες άτομα, εγκαινιάστηκε στις αρχές του 3ου αι. (φωτ. Gilardi).
Dictionary of Greek. 2013.